dinsdag 15 juni 2010

Op droeve toon (36)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, hoe hebben ze me afgelegd? Een beetje mooi?
- Zeer mooi, Duifje. Het lijkt alsof je gewoon ligt te slapen. Raad eens wie ik vanmiddag op bezoek heb gehad.
- Ik zou het niet weten.
- Max Molovich en zijn zoontje van een paar maanden oud, Maarten dacht ik dat die heette.
- Vertel op, hoe ziet Max er nou eigenlijk uit?
- Die foto van hem, die ken je.
- Ja.
- Van die baardige man. Die foto is een jaar of tien geleden genomen. Hij is wel wat verouderd sindsdien, maar toch niet al te veel, moet ik zeggen. Hij ziet er nog zeer patent uit. Max is een waardige baarddrager.
- En zijn zoontje?
- Een schat van een jochie. Een heerlijk klein diertje dat overal naar keek, overal naar toe moest kruipen, alles moest pakken, overal aan proefde en aan alles trok totdat het omviel. Een kleine onderzoeker. Hij moet later maar biologie gaan studeren.
- Dat gaf veel plezier dus.
- Dat gaf enorm veel plezier, ja. Jong leven over de vloer.
- Wat leuk dat Max kwam, joh.
- Ik voelde me zeer vereerd, dat kun je je wel indenken. Ik heb een stukje muziek van Matthaeus Pipelare.

5 opmerkingen:

  1. Dag Ben,

    Wij vonden het ook zeer aangenaam. Zoals je weet zijn we nog even naar de zee gegaan. M. riep nog iets naar de zee. Ik weet niet wat, want het woei erg hard. Ook al hing M. aan mijn borst, ik kon het niet verstaan.

    Ik ben vervolgens een bushalte gaan opzoeken op de Noordboulevard. Het zou nog een kleine 25 minuten duren eer mijn bus zou komen. Dus ben ik bij een soort strandtentje (eigenlijk meer een duintentje) gaan zitten om een koude chocomel te drinken. Aan de uitbater vroeg ik of ik goed begrepen had dat de bus naar Egmond aan dezelfde kant van de weg stopte als de bus naar Castricum. "Ja", zei hij, "maar je moet er wel vroeg staan. Want die gasten scheuren gewoon door, zo snel als ze kunnen." Zoals je wellicht begrijpt, heb ik mijn chocomel snel leeggedronken en ben ik bij de bushalte gaan staan. Wat denk je? De bus kwam één minuut te laat!

    M. heeft voor het grootste deel van de reis geslapen. Toen hij wakker werd had hij het nog over ons bezoek aan jou. Hij baalde ervan dat hij je prullenbak niet omver had gekregen. Ik zelf heb de reis gebruikt om het boekje van Grunberg te lezen. Zeer leesbaar.

    Het deed me deugd dat je kon lachen.

    Als altijd,

    Uw Max

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Max,
    Ik denk dat M. ervan baalde dat hij niet in die prullenbak kon kijken. Daar zat overigens weinig in: twee pillenhoudertjes, meer niet, maar wel interessant genoeg om even aan te proeven!
    Je hebt mijn dag goed gemaakt, vooral door met M. te komen, Max. Wat een genot, zo’n jonge onderzoeker! Zoals hij keek naar die twee jongens die Alice’s bed kwamen opruimen! (Ze hebben overigens een deel van de elektra voor de matraspomp vergeten mee te nemen, ik heb er al voor gebeld.)
    Dat ik kon lachen: lachen moet je altijd doen, vind ik. Ik huil ook wel af en toe om Alice en om de allenige toestand nu, maar dat doe ik thuis op de wc.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste Max,
    Je bent (nog) niet mijn beste vriend. Daar zijn nog andere gegadigden voor, om het zo maar te zeggen. Wouter, Berend, Inge.
    Maar ik zet er toch deze maar in: http://www.youtube.com/watch?v=K4vQwrHZWWk.
    Je Ben.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag Ben, bedankt voor het nummer. Ik geef je er eentje terug. Eerst wilde ik 'that's what friends are for' doen, maar dat vind ik al te cheesy. Er zijn grenzen. Daarom maar You've got a friend van Carole King. Ook iets te honingzoet. Maar het heeft tenminste een melancholisch randje. http://www.youtube.com/watch?v=XHlcW_lKPl4&feature=fvst

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Bedankt Max.
    Ik vat dit nummer zo op: val niet terug in depressies, je hebt nog een vriend. Het is trouwens, ook als je helemaal niets weet van de tekst, een goed nummer. Dus merci!

    BeantwoordenVerwijderen