- Dag Duifje.- Dag Bennemans, hoe heette die vroegere linksback ook alweer van Ajax?
- Winston Bogarde?
- Ja. Die harde Surinaamse verdediger.
- Die was vanavond nog aan het lullen op de tv. Die koos als fantastisch sportmoment de allerlaatste seconde van de wedstrijd Verenigde Staten-Ghana, waarbij Ghana met 2-1 gewonnen had. Met veel moeite, en met geweldig keeperswerk. Dat vond hij mooi, dat een land van zwarte (ik zou zeggen: van bruine) mensen nu eens de kwartfinales had bereikt.
- Discriminatie!
- Ja, dat vind ik ook. Zomaar een ploeg gunstig beoordelen omdat ze een bepaalde kleur hebben. Erger: omdat ze jouw kleur hebben.
- Wat zei hij verder?
- Hij zei verder dat we het moesten doen zoals de Zuid-Amerikaanse ploegen het doen. Dus je moet je overtredingen maken in de buurt van de zestien, of zo’n soort getal. Als het nodig is. Dan mag je een gele kaart nemen. Anders niet.
- Hmm.
- Hij ging, met een trainersdiploma dat hij in nota bene Ierland had gehaald, dit geweldige inzicht nu overbrengen op de Nederlandse verdedigers. Hij had al diverse dingetjes gedaan, entertainmentdingetjes, maar ook proeftrainingen voor verdedigers van RKC en ook Ajax. Daar zette hij de boel heel realistisch op, zei hij, dus met communicatie naar je medeverdedigers en je keeper. Hij klonk heel professioneel, maar als ik een club was, zou ik me toch nog even achter de oren krabben voordat ik Bogarde zich met de zaak zou laten bemoeien.
- Jij hebt het niet zo op hem, begrijp ik?
- Nee.
- Leg uit.
- Nou, ik wil graag geloven dat hij een uitstekende linksback was. Dat was hij ook, gedurende een jaar of twee of vijf. Hij droeg toen ook al halskettingen tijdens het spelen. Daar heeft geen aanvaller ooit aan getrokken, wat ik vreemd vind, want geliefd was hij niet. Nietwaar, je trekt even aan dat goud en je verstikt hem bijna. Winston wordt kwaad, geeft je een schop en: rode kaart voor Winston.
- Ik denk niet dat Winston dat advies ook geeft aan zijn leerling-verdedigers. Wat heb je voor muziek voor me uitgekozen, Bennemans?
- Een stukje van Thomas Crecquillon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten