Op droeve toon (43)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, is er nog iets gebeurd vandaag?
- Niet zo veel. Ik heb de formulieren voor mijn uitkering ingevuld en allerhande papieren bij elkaar gezozcht. Daarna heb ik de gemeente gebeld om een afspraak te maken. Binnen vijf werkdagen zou ik een reactie krijgen.
- Wat een gedoe is dat allemaal.
- Ja, want die reactie houdt alleen maar in: u kunt op die en die dag zo en zo laat op het gemeentehuis komen met uw papieren. Een enorm gedoe.
- Terwijl ze toch gewoon je oude situatie weer hadden kunnen, hoe noem je dat, instellen. Opnemen, hoe zeg je dat.
- Ja. Nu zijn er vier of vijf mensen betrokken bij mijn uitkering. Dat had één ambtenaar kunnen zijn, die er even een kwartiertje naar kijkt. Maar goed. Er zullen wel landen zijn waar je helemaal geen uitkering krijgt.
- Is er verder nog iets gebeurd?
- Ja. Vanmiddag kwam Paul nog langs.
- Paul van de thuiszorg? Goeie kerel.
- Paul van de thuiszorg, ja. Die kwam het contact afmaken, dacht ik dat hij zei. Hij zei dat er ook rouwkundigen bij die thuiszorg zaten. Daar kon ik dan vier keer een uur mee praten. Ik heb maar gezegd dat ik daar geen zin in had, ik heb hem ook dit blog laten zien: ‘Kijk, hier verwerk ik mijn rouw.’ Hij las een paar van deze stukjes, en hij zei: ‘Ik vind ze prachtig. Ik vind ze geweldig. Ik vind ze prachtig!!!’ Hij was enorm enthousiast over de praatjes die jij en ik houden.
- Een goeie jongen.
- Ja, en hij belde ook nog voor een afspraak met José Boots, de oncologisch wijkverpleegkundige. Die komt ook nog, dus. Ik ben alweer vergeten wanneer.
- Nu: muziek!
- Juist, ik heb een stukje van Antonius Divitis.