- Kan ik u even spreken, meneer Keesing?- Jawel.
- Ik ben van Radio Dirkswoud, van het programma Speel het spel!
- Wel, gaat uw gang.
- U heeft weer verloren, vanavond.
- Ja, ik speelde koning g7. Dat was een blunder eerste klas, ik had moeten spelen loper slaat op d4. En dat wou ik ook doen op de volgende zet, maar daar kwam het niet meer van. Dus: smadelijk verlies.
- Inderdaad! U zet met zulk spel ons dorp te schande.
- Nou, nou...
- En dat heeft u al meer keren gedaan! Ik weet me tenminste niet één schaakpartij te herinneren die u gewonnen heeft.
- In november van het jaar 1979 heb ik nog een partijtje gewonnen.
- Ja, maar dat was tegen een jongetje van 12 jaar.
- Maar elke winst geeft je vertrouwen, hè!
- U wordt steeds maar weer opgesteld door de wedstrijdleider. Waardoor komt dat toch?
- Ik geloof dat hij vindt dat ik in het team pas. Psychologie is het.
- Mooie psychologie!
- Hij redeneert: het team van de tegenstanders ziet na een uurtje dat ze voor staan, want ik heb al verloren. Dat maakt dat team gemakzuchtig, en zo winnen we sommige wedstrijden onverwacht nog.
- Het kan ook je eigen team deprimeren: verdomme, staan we wéér achter!
- Nee hoor. De jongens weten het, en als ik verloren heb, staan ze te zuchten, zo van, ojee, Keesing heeft verloren! Onze sterkste speler! Dat schept enige verwarring in het vijandelijke kamp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten