Ik heb de afgelopen twee jaren (op Ben twijfelt en op BBZ) tamelijk veel geschreven: bijna elke dag een stukje. Die stukjes kwamen op een verbluffend simpele wijze tot stand: ik las even in het stukje dat ik de dag tevoren had geschreven, haalde daar een zinnetje uit, en dat zinnetje werd de titel voor het volgende stukje.Deze werkwijze geeft wel wat beperkingen, want je wilt bijvoorbeeld iets schrijven over de bizarre gewoonte van het nordic walking of over de komende verkiezingen of over de Giro d’Italia, maar je kunt geen goede titel vinden. Daar zit je dan mee. Maar verder is het een ideale schrijfmethode: van een writer’s block is nooit sprake, want je vindt altijd een titel en dan is het verder een klusje dat ongeveer een uur duurt. Of nou ja, soms duurde het een halve dag. Maar het duurde soms ook maar een kwartiertje.
Verder kan ik u zeggen dat het knap verslavend is. Ik ga er dan ook mee verder, maar ik ga het ietsje anders doen. Als ik in dit stukje het zinnetje Dat is niet mijn stijl heb staan, dan kan de titel van mijn stukje van morgen worden: Dat is mijn stijl! Of als ik nu zou schrijven (wat ik nooit zou doen): Daar plaats ik vraagtekens bij, dan zou ik morgen een stukje kunnen schrijven met als titel Daar plaats ik uitroeptekens bij!!!
Een mens heeft natuurlijk niet elke dag inspiratie, er komt je niet steeds iets aangewaaid, en voor die dagen heb ik wat dingetjes bedacht. Bijvoorbeeld de gebeurtenissen in het landelijke Dirkswoud, een dorpje dat midden tussen Alkmaar, Schagen en Hoorn ligt, kijkt u maar in uw atlas, of op Ben twijfelt of BBZ. U mag best weten: als ik ten einde raad ben, dan vertrek ik naar Dirkswoud om daar het een en ander op te tekenen. En zo zijn er nog een paar hulpjes voor de arme schrijver.
Wees ervan verzekerd: hier zult u geen poëzie vinden. Slechts proza. Ik hoor u Goed zo! brommen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten