- Dag Bennemans, heb je wel eens teruggelezen wat wij samen hebben geschreven?
- Jazeker, lieveling. Vanavond bijvoorbeeld heb ik dit hele blog nog zitten herlezen, en ik kom tot de conclusie dat bijna alles wat ik geschreven heb, uit jouw mond komt.
- Echt, jongen?
- Nou ja, niet alles natuurlijk, maar het verschilt zo enorm van wat ik schreef vóórdat ik jou leerde kennen. Ik schrijf anders. Zelfverzekerder, maar tegelijk ook met meer twijfel. Als ik nu over de katholieken schrijf, dan doe ik dat niet meer door te oreren over die halfsnuggere bleekscheten, maar dan begin ik bijvoorbeeld over Byrd en Tallis. Hun muziek.
- En daarna maak je ze af.
- Daarna maak ik ze af, ja. Tot de grond toe.
- Zoals je ook hoort te doen. Maar ik voel ook een zeker medelijden met de katholieken, na al die verhalen die je hebt verteld. Die heiligen en zo.
- Dat moet ons natuurlijk niet verplichten om...
- Nee, natuurlijk niet. Wat voor heiligen heb je nu? Draai me om in mijn graf.
- Behalve Gisela van de Rosstreppe, een maagd, zeggen de katholieken, en een kind van vorstelijken bloede. Dat is trouwens wel interessant, voor het eerst hebben we iemand van vorstelijken bloede. Dat zal nog wel meer voorkomen. Waarom zijn zij heilig geworden? Ik durf wel te veronderstellen: omdat die vorstelijke lieden land bezaten, dat ze na hun dood weggaven aan de kerk.
- Dat lijkt mij wel duidelijk, ja. Het maakt ook duidelijk dat dat hele heiligdom niets voorstelt.
- Maar bijna nog interessanter vind ik Guillaume van St.-Bénigne. Waarom die Wilhelmus heilig is verklaard, weten wij niet. Maar je kon hem wel aanroepen als je Sint-Antoniusvuur had.
- ???
- Ja, zo noemden ze in de middeleeuwen alle ziekten, van pest tot en met lepra, koudvuur, gangreen, syfillis. Je moest dus niet met je pis naar de dokter, wat wij doen, je wendde je tot die Wilhelmus.
- En je stierf dus.
- En je stierf, ja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten