- Dag Duifje.- Dag Bennemans, hoe is de Tour afgelopen? Vat het even kort samen.
- Het was een tour met wat valpartijen in het begin. Dat was het eigenlijk.
- Niet een dagelijkse strijd om de gele trui?
- Nee hoor. Bij die valpartijen zei een renner: allemaal hoën! En ze stopten allemaal.
- Wat een kinderachtig gedoe. Eddy Merckx zou...
- Eddy Merckx zou het anders aangepakt hebben. Die zou zo hard mogelijk hebben doorgereden. Er was nog één incidentje in de Pyreneeën. Toen viel een renner, de nummer één, min of meer aan, hij trapte door zijn versnelling en zijn ketting lag er af. Op dat moment ging de nummer twee even hard door. Hij won de gele trui ermee. Toen zeurde de ander dat er niet hard doorgereden had moeten worden. Er had moeten worden gewacht.
- Wat een zeurpieten!
- Vind ik ook. Het zijn allemaal vriendjes van elkaar. Dat was in de tijd van Merckx anders. Hij werd de kannibaal genoemd. Als hij kon winnen, won hij. Hij gaf geen cadeautjes weg.
- En in de vlakke etappes?
- Ze lieten in de eerste minuut een groepje wegrijden. Die kregen dan drie minuten voorsprong, en die werden dan een paar kilometer voor de finish ingerekend. Dus dan moesten de Belgische commentatoren — ik keek op België Eén — de hele middag lang volpraten, want er gebeurde niets. Zoals ik al zei: in het begin waren er valpartijen. Over en uit.
- Goed. Jammer.
- Ze moeten het volgend jaar anders gaan doen. Als je een rit wint, krijg je een minuut bonificatie. Dat zal meer strijd opleveren. Meer aanvallen.
- En wat voor muziek heb je?
- Ik heb een stukje van Thomas Tomkins.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten