zondag 4 juli 2010

Op droeve toon (53)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, wat zei die Georges de Caluwé?
- O ja, op Facebook. Daar zei hij dat waardig sterven iets zeer moois is.
- Die jongen weet er niets van. Pijnloos sterven, daar gaat het om.
- Dat vind ik ook. Jij hebt maar een uur en een kwartier pijn geleden, op de dag van je dood. Godverdomme, ik zou je elke minuut pijn bespaard willen hebben, ik had zelf die pijn willen hebben in plaats van jij.
- Maar ik ging toch...
- Je ging heel rustig en kalm weg, lieverd. Je kreeg ’s ochtends een shot morfine, ’s avonds kreeg je er nog één, en daarna kreeg je nog een morfine zetpil. Om twaalf uur zat ik met de nachtzuster aan je bed. Ze zei me nog: ‘Het zal niet lang meer duren. Kijk maar, ze heeft al lijkvlekken.’
- Waar had ik die dan?
- Op je benen en op je armen.
- Sinds hoe laat?
- Sinds ongeveer negen uur, dus drie uur voordat je overleed.
- Toen wist je het dus al.
- Ik wist het al een paar dagen eerder, lieverd. Toen je op die maandag, vier dagen voor je dood, je sluitspieren niet meer kon controleren, wist ik het al. Toen kwam daar zeer snel een ziekenhuisbed in huis (mede dankzij mijn zus Marja) en het is in die week zeer snel gegaan. God zij dank heb je geen lang ziekbed gehad.
- Nee, godzijdank. Wat voor muziek heb je?
- Even zoeken. Wat dacht je van een stukje van Johannes Ciconia.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten