- Dag Duifje.- Dag Bennemans. Ik ben benieuwd wat je straks weer voor muziek hebt gevonden. Want je hebt steeds weer iets nieuws!
- Ik zoek het in de nauwste kloven, lieverd, en daar trek ik het uit tevoorschijn. Dat wil zeggen, daar is het uit tevoorschijn getrokken.
- Maar nog eens iets anders. Het katholicisme. Wat heb je daar tegen?
- Ik heb niets tegen iemand die katholiek is of was. Ik heb iets tegen de clerus.
- Leg uit.
- Tegen de regenten. Tegen de mensen die jou vertellen: je bent uiteindelijk geboren uit niets, uit een stuk klei. Je zult nooit iets worden. Maar kijk eens: God heeft de wereld voor jou geschapen! Maar als je dat niet wilt geloven, dan veroordeel ik jou tot eeuwige hellestrijd.
- Je bedoelt: ze maken de mensen bang.
- Ja, dat bedoel ik.
- Bang voor de dood.
- Bang voor de dood, inderdaad. Terwijl dat eigenlijk helemaal niets is om bang voor te zijn. Voor het proces van doodgaan kun je misschien bang zijn: de pijn enzovoorts.
- Dat weet ik: ik schreeuwde verschillende keren ‘Nee!’.
- En ik kuste je toen. En ik zag toen al aan je armen en je benen dat je bezig was dood te gaan. Lijkvlekken.
- Ik heb je kussen niet opgemerkt.
- Nee, je was onder invloed van de morfine-injecties en van de morfine-zetpillen. Je bent rustig gestorven.
- En wat voor muziek heb je nu uitgekozen?
- Weer een stukje dat je nog niet kende: een stukje van Hugh Aston.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten