maandag 12 juli 2010

Op droeve toon (58)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, hoe is Spanje-Nederland afgelopen?
- Spanje heeft natuurlijk gewonnen, wij kunnen van Spanje niet winnen.
- Ook niet met jouw methode?
- Ze hebben het wel geprobeerd, maar het lukte niet. Van Bommel en De Jong en trouwens het hele elftal speelde enorm gemeen, met vuile overtredingen. Maar daar kregen ze meteen gele kaarten voor van die scheidsrechter, en die overtredingen waren ook niet gemeen genoeg. Niet doortastend genoeg. Ik bedoel, als je je tegenstander tegen de borst trapt, dan moet je goed raak trappen, vind ik.
- Dan moet je een paar ribben kneuzen of breken, bedoel je.
- Ja.
- Ahum. Wie was de beste speler op het veld?
- Andres Iniesta. Die maakte ook de goal, heel laat in de wedstrijd, pas na 116 minuten of zoiets. De meeste aanslagen waren ook op zijn benen gericht, maar het deed hem niets, hij dribbelde gewoon door. Zoals trouwens al die Spanjaarden. Het leek trouwens alsof Nederland tegen een stuk of veertien Spanjaarden speelde. Overal op het veld konden ze de bal kwijt, met korte passjes, steekpassjes, kopballetjes enzovoorts. Spanje heeft geheel terecht gewonnen. Wij konden er niet tegenop.
- En hoe staat het met Lance?
- Ook slecht. Hij viel vandaag twee of drie keer en toen gaf hij het maar op. Hij kwam een minuut of tien later dan zijn concurrenten over de eindstreep. Hij is ook al 39 jaar oud, en dan zijn je reflexen minder goed. Vroeger viel hij nooit. Ik weet nog dat hij wereldkampioen werd in een stad als Oslo, geloof ik. Toen was hij ongeveer 25 jaar oud, en het regende dat het goot op die dag. Nu zou hij gevallen zijn.
- Het einde van het tijdperk-Armstrong dus.
- Dat einde was al een paar jaar geleden aangebroken.
- En wat voor muziek heb je uitgezocht?
- Ik heb een stukje van Walter Frye.

4 opmerkingen:

  1. Dag Ben.
    Wat blijf je dat toch gevat schrijven allemaal. En voor de muziek kan ik alleen maar 'bedankt' uitbrengen. Zo mooi.
    Hoe gaat het ondertussen met jou? Ik hoop dat het leven zonder je Duifje min of meer op zijn pootjes valt en dat het jouw inspiratie blijft voeden.
    Hou de moed erin, wil ik zeggen maar dat klinkt als slappe muziek voor iemand die al zoveel moed weet op te brengen.
    Veel schoonheid, dat wens ik jou.
    Ann.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je wel, Ann.
    Hoe het met me gaat. Dat kan ik nu, een maand na Duifjes verscheiden, eigenlijk niet goed zeggen. Er zijn zeer droeve dagen (vooral de avonden zijn vreselijk), maar er zijn ook dagen waarop het wel meevalt en ik het gemis niet zo voel.
    Ik huil niet zo veel meer, maar ik vind het nog steeds zo ontzettend dat we elkaar niet meer kunnen zien, niet meer met elkaar kunnen praten over de muziek waar we allebei zo van hielden, niet meer voor elkaar kunnen koken, niet meer samen naar de tv kunnen kijken, niet meer samen boodschappen kunnen doen, niet meer samen ritjes in haar auto kunnen maken.
    Het helpt wel dat ik bijna elke dag een stukje kan schrijven. Dan is ze er toch weer een beetje.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ben, het is een mooie tip die je me gaf. Ik heb het genoteerd. Ik zal zeker proberen te gaan. Het toneelstuk las ik al in Tirade. http://foxxblok.blogspot.com/2008/08/voskuil-in-tirade.html . Kees Hulst is een van mijn favoriete spelers, ik zie hem in gedachten al prachtig de man spelen in dit stuk.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @ Foxx. Ik heb zelf het toneelstuk nog niet gelezen (het laatste scenario dat ik gelezen heb, was het originele scenario van Who’s afraid of Virginia Woolf. Prachtig Albee-werk!), maar ik kan me zo voorstellen dat Voskuils teksten zo enorm geschikt zijn voor het toneel.
    Kees Hulst ken ik niet, ik ga nooit naar theater, film of cabaretvoorstellingen, noch ook naar enige dansvoorstelling of naar een concert. Vroeger ging ik wel naar concerten in het Concertgebouw. Maar daar speelt men nooit de muziek die ik mooi vind. Het is allemaal Bruck of Bruckner tegenwoordig, of Mahler, en dat is nog een streepje erger.

    BeantwoordenVerwijderen