woensdag 25 mei 2011

Christendom

Wanneer, wanneer zal het gebeuren?
Vandaag of morgen, heel misschien,
dan zal het hemeldek gaan scheuren,
en krijgt u Jezus nog te zien.


Zo droomt vergeefs nog menig christen.
Wij moeten zeggen: ’t is helaas,
want wat zij nog niet wisten:
Jezus niet, ik ben de baas.


Engelbertus heet mijn firma
(klein begonnen maar nu groot
in Laos, Nepal, ook in Birma,
waar men rijst eet, maar geen brood).


Engelbertus zegt u: vanaf heden –
maakt plezier! Voor uzelf en uw gezel.
Dat is beter dan gebeden.
Daarvan krijgt u een gezwel.

woensdag 18 mei 2011

Doodgaan

Als je, zoals ik, geen dertig meer bent maar over de vijftig. Als je, zoals ik, diverse kwalen hebt waaraan je eens zult bezwijken, dan moet je het geluk hebben gehad van een voorbeeld. Ray Charles bezweek ook, in 2004, na een leven vol van de prachtigste muziek die er in de twintigste eeuw is gemaakt.
Da’s één voorbeeld. Het tweede voorbeeld is Alice, mijn geliefde, die vorig jaar overleed in mijn bijzijn. Doodgaan, sterven, is zo erg nog niet, heeft zij me geleerd. Het gaat niet gepaard met gekreun en met pijnlijke bewegingen (hoewel ze diverse kankers in haar lichaam had). Ze zei op die vrijdagochtend (haar laatste woorden): ‘Ik heb zo’n pijn, Ben.’ Dat was voor mij natuurlijk het teken om de dokter te bellen. Die kwam direct, en zo’n 10 uur later was ze dood. Kalm, rustig, waardig. (Opiaten.)
Zo’n betrekkelijk kalme dood wens ik iedereen toe, en zou ook ikzelf wel wensen. Ja, je kunt ook onder de tram komen, maar die hebben we gelukkig niet in Egmond aan Zee, waar men nog loopt en fietst dat het een aard heeft.
In elk geval: laat het niet in een ziekenhuis gebeuren. Laat me gewoon thuis overlijden. ‘Gestorven aan zijn verwondingen.’

dinsdag 3 mei 2011

John Higgins

Zoals ik twee weken geleden al schreef, is Judd Trump het nieuwe fenomeen op snookergebied. De manier waarop hij de ballen aanpakt, is ronduit geweldig. Zoals Ronnie O’Sullivan twitterde: het is scary. Je wordt er bang van. Zó aanvallend, zó gewelddadig.
Hij stond gisteravond in de finale van het wereldkampioenschap snookeren in Sheffield te spelen tegen John Higgins, die op de eerste dag ook versteld stond van Trump’s spel. Higgins stond 7-10 achter, en het had even goed 5-12 kunnen zijn.
De einduitslag, gisteravond, was 18-15 voor Higgins, die het aanvallende spel van Trump totaal ontregelde. Een grote prestatie. Zoals de commentatoren van de BBC meldden: een grootse finale. Dat was het zeker. Het was een gevecht tussen iemand die grootse pots maakte, en iemand die grootse series maakte.
Dat laatste kan Trump nog niet, maar hij is nog jong (21 jaar), hij leert snel, en hij zal zeker niet een tweede Jimmy White worden, die vier of vijf keer tweede is geworden. Judd Trump is een volgende wereldkampioen.