Hamburger

Ik heb vanavond dit gerecht gegeten. Het was zeer lekker, dus ik geef even door hoe ik het gemaakt heb. Dit is voldoende voor twee personen.
Snijd twee runderhamburgers in blokjes. Snijd ook twee uien, een rode paprika, wat champignons, twee teentjes knoflook en wat gemberwortel.
Doe wat oosterse wokolie in je wok en voeg daaraan toe: de knoflook, de gemberwortel en een lepel sambal oelek. Laat het geheel even lekker bakken, maar zonder dat je knoflook verbrandt.
Voeg dan je blokjes runderhamburger toe. Bak ze even aan. Voeg dan je verdere groenten toe. Even wokken, daarna het deksel op je wok, vuur laag zetten. Laat dit geheel nu 15 minuten smoren.
Breng dan in een pan een liter water met een blokje groentenbouillon aan de kook en doe in het kokende water 200 gram krulvermicelli middel, dus niet die dunne vermicelli. Die moet je 10 minuten laten koken. Daarna giet je ze af en doe je ze bij de rest van je maaltijd in je wok.
Nu hoef je nog maar één ding toe te voegen: ongeveer 100 ml Go-Tan Wok Essentials (Ketjap-Sesam). Laat het geheel (even flink door elkaar roeren) nog één minuut op hoog vuur bakken. Je maaltijd is klaar.

Paul Verhoeven

Je hebt het ook met mensen zoals Rutger Hauer en Jeroen Krabbé, maar Paul Verhoeven spant toch wel de kroon. Gisteravond was hij de Zomergast. Al in het eerste filmpje dat werd vertoond (een filmpje over Dick Bos) kwam hijzelf ook voor. Het is deze onuitstaanbare ijdelheid die de bodem vormt van mijn bezwaren tegen de man. Plus dat spierwitte gebit. Plus die Jezusrijmelarij.
Van zijn films kan ik eigenlijk niets zeggen, want ik heb alleen (niet alle afleveringen van) Floris op de tv gezien en in de bioscoop in Alkmaar heb ik Turks fruit gezien. Verder heb ik nog een film van Brian de Palma gezien, Carrie, en toen was het over met films kijken. Ik heb van mijn leven geen films meer gezien dan de twee hier genoemde.
Ik heb dat ook nooit gemist, want ik las wel de romans. Ik herlees graag American psycho, maar ik denk er niet aan naar de film te gaan die ongetwijfeld naar dat boek is gemaakt. Zo herlees ik ook graag Bram Stokers Dracula, maar naar een Dracula-film zult u mij niet zien gaan.
Waar ik gisteravond ook bezwaar tegen maakte, is Verhoevens behoefte om de dingen op zichzelf te betrekken. Zoals de V1- en V2-bases in Den Haag. Die hadden, samen met de geallieerde bombardementen daar, een grote indruk op hem gemaakt (hij was toen 5 of 6 jaar oud, dus veel kan hij er niet meer van weten). Ja, het was zelfs volkomen logisch dat hij, toen hij eenmaal uit Nederland was ‘weggegaan of gevlucht’ (zijn eigen woorden) en in Amerika aankwam, science-fiction-films ging maken! Hij zei ook nog: daar word je voor ‘gekaast’ (zijn uitspraak van het normale Nederlands-Engelse woord ‘gecast’).
Ik zette de tv maar uit toen hij dat had gezegd, want je moet niet kijken naar de dingen die je ergeren. En nu lees ik vandaag in de Volkskrant dat hij het revolutionaire idee heeft opgevat om een film te maken over — Hollands welvaren — Couperus’ De stille kracht. Dat gaat hij doen samen met scenarioschrijver Gerard Soeteman, want waarom zou je niet kiezen voor Gerard Soeteman. Dus dat wordt weer een geweldige film, die ik ook gerust aan me voorbij kan laten gaan.

Naschrift: Ik had dit stukje ook op Facebook gezet, en daar had iemand een klacht. Die klacht luidde, kort gezegd: waarom alles wat boven het maaiveld uitkomt neerhalen? Waarom? Dat staat in dit stukje.
Het is een klacht die je wel meer krijgt als je zo’n stukje schrijft: wees eens trots als Nederlander, als een andere Nederlander iets gepresteerd heeft! Ik vermag dit niet in te zien. Jan Wolkers’ boek Turks fruit was een redelijk goed boek (hij heeft wel betere boeken geschreven, vind ik). Die film naar dat boek van hem was toch, laat ons redelijk blijven, tamelijk belachelijjk. Als die film nu gemaakt zou zijn, zou het geen hit geworden zijn. Maar dat boek kun je nog steeds lezen, en maakt geen belachelijke indruk.
Ik doe niet mee met dat soort nationalistisch gepreek. Als een schrijver of een filmer of een schilder een slecht oeuvre heeft, als ik dat tenminste slecht vind, dan zeg ik dat. Het maakt me daarbij niet uit welke nationaliteit hij heeft. Van Picasso bijvoorbeeld verfoei ik 98% van zijn werk. Dan houd je 2% over, en dat is prachtig werk.

Michel Preud’homme

Hij was de keeper dia na Jean-Marie Pfaff het Belgische doel verdedigde, en die dat zo goed deed dat hij in 1994 de Yashin Award kreeg (beste doelman van de Wereldspelen). Pas in 1987 werd hij de eerste keeper van België, hoewel hij al acht jaar stond te wachten. Maar toen had je Pfaff nog en Pfaff was blijkbaar goede vrindjes met de coach. Vriend en vijand zijn het erover eens: nooit eerder had België zo’n fantastische keeper als Preud’homme.
Hij is nu trainer van FC Twente en ik heb het volste vertrouwen in zijn kunnen. Er werd van de week wel gezanikt in Voetbal International (RTL Zoveel) door Johan Derksen en Wilfred Genée dat Preud’homme zo weinig Nederlands sprak dat hij niet verstaanbaar zou zijn, maar ik hoorde hem toch zaterdagavond heel verstandige taal uitspreken.
Dus Derksen: volgende week vrijdag even rechtzetten.

Muziek

Vóór haar dood hadden we al overlegd wat we voor muziek zouden laten draaien. Alice had gezegd: hou mijn uitvaart zo simpel, zo goedkoop en zo onchristelijk mogelijk. De muziek op haar crematie moest ik gewoon uit het normale repertoire van die uitvaartmensen halen. Het mocht dus niet iets worden als dit of dit, hoewel we allebei zielsveel hielden van die muziek. ‘Dat geeft teveel... je weet wel,’ zei Alice. Teveel tranen, wist ik dat ze bedoelde.
Om die reden ook wilde ze geen sprekers, want, zei ze: ‘Dan heb je kans dat er iemand gaat zeggen dat ik eigenlijk een filosofe was.’ Dat soort leugens wilde ze niet hebben, en gelijk had ze.
We hebben het gedaan met twee stukjes Bach en de Kol Nidrei van Bruch, gespeeld door die Franse mevrouw, hoe heet zo ook. Jacqueline du Pré, een goede celliste.
De mensen die erom gehuild hebben, sluit ik in mijn hart.

Gedoogsteun

Support by tolerating zou een Engelse vertaling kunnen zijn. Dus je steunt een kabinetsbeleid, en wat krijg je daarvoor terug? Dat je mag blijven roepen wat je wilt.
Dat mocht je toch altijd?
Je krijgt er dus niets voor terug.
(De fotograaf van bovenstaande foto dient overigens de Persprijs te krijgen.)

Bermbom

Verkeerde benaming: in de berm van een weg zal geen mens een bom leggen. Die legt hij uiteraard midden op de weg.

Op droeve toon (74)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, waar zit je nu aan te denken, jongen?
- Ik zit eraan te denken dat je nu twee maanden dood bent. Je stopte over precies, zeg maar, een half uur met ademen. Je had nog een zeer zwakke adem, het laatste uur. Daar denk ik aan.
- Ik lag er wel goed bij?
- Je lag er zeer vredig en uitgerust bij. Tevreden, leek het. Ik heb je nog één keer aangeraakt en gekust, in dat laatste halve uur.
- Laten we het over iets anders hebben!
- Dat vind ik ook, Alice. Laten we het over iets heel anders hebben!
- Ja! Over de domoren bijvoorbeeld. Wat voor domoren ben jij tegengekomen de afgelopen tijd?
- Nou, bijvoorbeeld Francisco van Jole, in zijn stuk voor Joop.nl.
- Dat heb ik al nooit zo’n erg ontwikkelde jongen gevonden.
- Nee, ik ook niet. Maar toen hij op de tv was, had hij vaak iets aardigs, iets prikkelends. Toen vond ik hem een goeie snuiter, maar dat gevoel neemt nu af, ja.
- Nog slimme mensen tegengekomen?
- Nou, nee. Vanavond was bijvoorbeeld Gerd Leers op de tv, en...
- Ik zei: slimme mensen.
- Nee. Wist je dat Christopher Hitchens jouw ziekte heeft? Slokdarmkanker heet ie. Weinig kans dat hij het zal overleven, zei hij zelf.
- Die kanker alleen, daar komt hij wel overheen. Heeft ie een kale kop?
- Ja.
- Goed teken. Dan zit ie aan de chemo. Dan heeft hij de goede zorg. Wat hij vooral moet blijven doen, is: blijven roken en blijven drinken. Dat maakt nu toch niet meer uit. Plezier blijven maken.
- En volgende week woensdag komt Berend Quest bij me op bezoek!
- Oh! Jongen, dat is geweldig.
- Vind ik ook, maar hij heeft een ziek linkeroog, daar komt ook een nieuw vliesje in geopereerd. En dat rijden van die afstand, dat vind ik zo gevaarlijk. Aan de andere kant: hij is ermee naar Zuid-Frankrijk en terug gereden.
- Je hebt hem hoog zitten, is het niet?
- Ja. Met al zijn tikfouten in zijn stukjes, die ik altijd meteen corrigeer als ik iets schrijf: hij is een van de koningen, en ik ben maar een lakei.

Op droeve toon (73)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, wat schrijf je weinig!
- Maar ik schrijf wel veel, dezer dagen. Ik ben nu bezig met de eerste van mijn Dirkswoud-stukjes, voor dat internetmagazine van vriend MJM.
- Jammer dat ik dat magazine niet meer kan lezen. Gaat het een beetje, dat schrijven?
- Het gaat moeizaam. Ik heb de afgelopen jaren zo’n honderd Dirkswoud-stukjes gemaakt, te hooi en te gras, maar ik wil het dorpje nu wat veranderen. Ik wil er nu een soort Limmen van maken, mijn geboortedorp, zoals het vijftig jaar geleden was, met een heel bazige, ouderwetse pastoor enzovoorts. Verder de normale eigenaardigheden. Het lukt me nog niet echt, maar het gaat zeker lukken.
- Vroeger schreef je over Dirkswoud als je verder geen onderwerpen kon vinden.
- Ja, het was een vrolijke vluchthaven voor me. En dat moet het ook blijven, vind ik.
- Wie is er vanavond Zomergast?
- Paulien Cornelisse. Leuke gasten zijn er dit jaar. De presentator, Jelle Brandt Corstius...
- Waar blijft het Verzameld Werk van Hugo Brandt Corstius?
- Tja, ze zullen wel wachten totdat hij dood is, zou het niet? Ik hoop wel dat het er zal komen. Ik hoop ook dat een Verzameld Werk van Rudy Kousbroek er zal komen.
- Dat hoop ik ook, ja. Wat eet je vanavond?
- Je springt wel van de hak op de tak, niet? Vanavond maak ik Chinese eiermie met geknipte kip à l’Hoogeboom. Ik bedoel kip die ik geknipt heb, niet gesneden, want met een schaar is dat veel handiger. Die stukjes kip roerbak ik in olie, sambal oelek, twee teentjes knoflook, wat trassi, wat djahé en wat sereh. Dan doe ik er wat ui, wat prei en wat paprika bij, en zo krijg je een lekkere maaltijd.
- Het water loopt me in de mond. Wat voor muziek heb je voor me uitgezocht?
- Een stukje van John Mundy. John was de zoon van William Mundy, en hij leefde van 1555-1630. Je kunt al een héél klein beetje horen dat het achteruitging met de muziek in Engeland.

Op droeve toon (72)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, ben je nog steeds zo futloos?
- Ja, daar valt niets aan te doen, lijkt het. Zojuist zijn broer Jaap en zijn vrouw Trudy nog langsgekomen om je laatste spullen op te halen. Die brengen ze van het weekend naar Voorburg terug.
- Wat had je dan nog?
- Je kookboeken, tassen waarin je kleren passen, je elektrische fiets, je viola da gamba, een printer en een scherm. En een Samsung telefoon, waarvan ik dacht dat die al terug was gegaan, maar die lag in mijn berging. Hoe die daar gekomen is, weet ik niet meer.
- En dat gaat dus terug naar de erven van mevrouw A.R.N. Stegeman.
- Ja. Ik ben blij dat alles nu de deur uit is.
- Dat kan ik me wel voorstellen. Wat heb je nog van me?
- Een paar foto’s, daar heb ik er één van in een wit lijstje gestoken. Dat staat nu op één van mijn boekenkasten, naast een vaasje waarin nu geen bloemen staan. En ik heb natuurlijk je foto’s nog op mijn computer staan. Daar kijk ik nog af en toe naar.
- En wat ben je verder aan het doen?
- Ik denk na. Sinds gisteren over het internetmagazine dat vriend MJM gaat opzetten. Daarvoor heeft hij mij gevraagd om mijn Dirkswoud-stukjes in te leveren, maar dat doe ik niet. Ik begin helemaal opnieuw met Dirkswoud. Het was een lintdorp, maar nu maak ik er ‘het Giethoorn van het Westen’ van. Ik heb al een map getekend. Ik ga ook een blog beginnen dat bijvoorbeeld Vertellingen uit Dirkswoud zal heten, zodra ik begin te schrijven voor dat magazine.
- Ga je dat schrijven op dezelfde manier aanpakken als je op BBZ doet?
- Ja. Ik pak een zin uit een vorig stukje, maar dat wordt niet mijn titel. Maar ik schrijf wel in gedachten met die titel. Dat is de beste manier van schrijven voor mij. Die methode geeft een beetje vastigheid. De mensen zullen wel zeggen: het beperkt je zo! Dat is wel waar, maar die beperking schenkt je nu eenmaal de grootste kansen om iets aardigs te verzinnen.
- Wat voor muziek heb je vandaag?
- Ik dacht aan een stukje van Robert Parsons.

Op droeve toon (71)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans. Je bent een paar dagen weg geweest.
- Ik heb hangdagen gehad, ik kon niets schrijven. Ik zeg: sorry.
- Dat hoeft helemaal niet, jongen. Hoe was Zomergasten gisteravond?
- Dat was heel goed. Jelle Brandt Corstius, de presentator, hoorde je eigenlijk niet. Die deed het dus voortreffelijk. Als gast had hij Maarten ’t Hart, die heel leuk en soms ook heel kwaad commentaar gaf bij zijn eigen filmpjes. ‘Gebeft geboefte,’ zei Maarten bijvoorbeeld over een paar rechters. Hij was aardig op streek.
- En die film Nosferatu heb je zeker niet naar gekeken?
- Nee, dat duurt me te lang, zo’n film. Dat weet je. Ik heb al dertig jaar geleden gezegd: geef mij het script maar, dan lees ik dat. Maarten zei dat er zulke mooie beelden in die film zaten van Delft en Schiedam (daar is die film voor een deel opgenomen), maar Delft en Schiedam kunnen mij niet genoeg boeien.
- Maar je kijkt wel naar die oude filmpjes op YouTube. Leeuwarden 1912, Schagen 1903 en zo.
- Ja, maar in die filmpjes laten ze gewoon iets zien en verzinnen ze niets. Die filmpjes zijn documentaires. Naar documentaires kan ik wel kijken. Maar naar die film over Hitler met Bruno Ganz kan ik niet kijken. Ik kijk wel naar documentaire filmpjes over Hitler.
- En die filmpjes hoeven niet waar te zijn, het mogen ook propagandafilmpjes zijn.
- Dat mag ook, ja. Ik ben een paar jaar lang een groot liefhebber van Leni Riefenstahl geweest. Maar ook propagandafilms voor de andere zijde, dus Russische of Amerikaanse, mag ik graag zien. Ik weet dat er boeken over zijn geschreven, maar of er films over bestaan, weet ik niet. Over de verschillen en overeenkomsten tussen Hitler en Stalin zou ik graag een film zien. Of zeg over de verschillen en overeenkomsten tussen Haider en Wilders.
- Wat voor muziek heb je deze keer?
- Ik heb een stukje van Thomas Tallis voor je.