Vooraf (9)

Ik kijk net naar het gewichtheffen op Eurosport, een van mijn favoriete sportevenementen. Het commentaar is van Piet van der Kruk, die ook wel weet dat er zeer weinig te vertellen valt over dat gewichtheffen. Hij doet het zo: ‘Daar komt de 20-jarige Anita Moechinova aan uit Rusland. Ze heeft nog geen internationale ervaring, dus ze is hier voor de eerste maal op het Europese kampioenschap in Kiev, Wit-Rusland. We weten niet wat Moechinova kan met het ijzer, maar daar staat ze dus tussen de internationale elite. Tussen de sterkste meiden van Europa. Anita Moechinova, 112 kilo trekken. Eerste beurt. Ze is een studente filosofie en ze houdt van lezen, en ze is 20 jaar, ze wordt op 13 mei 21 jaar. Ze ziet er sterk uit, geweldige bovenbenen. Daar staat ze dan, eerste beurt trekken: 112 kilo. Laat maar eens wat zien, Anita! Voor het Europees kampioenschap, dat gehouden wordt in Kiev, Wit-Rusland. O, dat doet ze toch wel héél gemakkelijk. Drie witte lichtjes, dus alledrie de scheidsrechters vonden het een goede beurt. Ja, geweldig goed van Moechinova, en explosief! Prachtige beurt van de jonge Moechinova, die heel tevreden op haar coaches afloopt. Dat kun je je wel voorstellen, ja! En daar komt de Poolse Agnuszka Kroll, de veterane...’
Zo goed als Moechinova het gewicht omhoogtrok, zo heerlijk als Piet van der Kruk over haar vertelt, zo machtig was het telefoontje van Duifje aan het begin van de middag:
- Dag Bennemans.
- Dag Duifje, hoe gaat het nu?
- Het gaat wel goed. Ik heb zuurstof mee, want ik mag naar huis!
- Dat is fantastisch nieuws, Duifje!
- Nu zal ik snel bij je kunnen zijn, Bennemans.