donderdag 18 november 2010

Taalgebruik

Ik werd laatst uitgemaakt voor ‘ouwe commie’. Dat betekent, kinderen: oude communist. U weet wel, liefhebber van Stalin of Breznjev. Wie dat waren, kunt u opzoeken.
Los van het feit of de aantijging waar was (en natuurlijk klopt er geen iota van), blijft de vraag: kan men zomaar iemand van zoiets beschuldigen?
Als dat namelijk kan, volgens bijvoorbeeld de wet van de vrije meningsuiting, dan zou ik degene die mij zo aanvalt kunnen beschuldigen van, bijvoorbeeld, het bijl-incident met dodelijke afloop te Warkum. Ik weet niet waar Warkum ligt, en of er ooit iemand met een bijl heeft lopen zwaaien, laat staan met dodelijke afloop, maar u begrijpt me nu wel.
Er zijn grenzen aan de vrije meningsuiting. Grenzen van beschaving.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten