Hoe het was

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans. Wat was nou het begin?
- Van onze relatie? Ik denk die vierstemmige mis van William Byrd.
- O ja! Wat een heerlijke muziek!
- Ik heb hem ook nog opgezet op je laatste avond, weet je nog?
- Dat weet ik niet meer, toen was ik al te ver heen, denk ik.
- Ja, misschien wel. Ik zette ook dat ontzettend droevige stuk van Tomkins op. Een mooie uitvoering, maar mijn zus Marja zei toen: zet het maar af.
- Ja, daar had ze wel gelijk in: doodgaan moet je toch vooral zelf doen. Zonder muziek van anderen.
- We hebben wel ontzettend plezier met elkaar gehad, niet?
- Ja. Mijn laatste paar jaren waren, afgezien van die borstkanker en die slokdarmkanker, de plezierigste van mijn leven. Vanaf de eerste keer, dat je me zei: ‘Misschien wordt het tijd dat dat oerwoud eens wordt geschoren?’ En toen zei ik: ‘Scheer maar.’ En toen geleidde je me terug naar je slaapkamer, met zo’n beweging van ‘wacht maar, lief’. Je ging naar je woonkamer, je haalde je scheerapparaat erbij en je zei: ‘Welnu!’
- O, ik dacht dat ik zei: ‘Een Braziliaans streepje, mevrouw?’
- Welnee, joh. Dat heb je er vast achteraf bij verzonnen!
- Verdomd? Maar wat ons heeft samengebracht, vier jaar eerder, dat was de liefde voor de muziek.
- Ja. Tallis, Dufay, Byrd.
- Maar daarvoor waren het Bach, Zelenka enzovoorts.
- Ja, dat je me Glenn Gould hebt laten horen, was ook fantastisch. Fantastisch! Er zijn geen uitvoeringen van bijvoorbeeld die vierstemmige mis van Byrd voor piano, geloof ik?
- Nee, die zijn er niet.
- Godverdomme. Dat zou zo mooi zijn geweest om die in te studeren.
- Je speelde twee weken voor je overlijden nog op je gamba viool, weet je nog? Toen ging je zitten, je stemde het ding nog een minuut of vijf, en je zei: ‘Nu komt er een middeleeuws stukje!’
- Ja, maar ik had er ook geen tien jaar meer op gespeeld, dus dat stemmen duurde even.
- En toen speelde je een stukje van die Franse troubadour, hoe heet ie, zo treurig. Zo mooi.
- Ja, je vroeg nog, bijna in tranen, of de mineurakkoorden alsjeblieft in majeur konden worden  overgezet.
- Ja, en je zei: ‘Dat is helaas muziekvervalsing.’
- En later ben ik doodgegaan, lieverd. Dit soort herinneringen moet je bewaren.