zondag 19 september 2010

Oliedom

In Nurks stond onlangs een klein stukje over het optreden van Izz ad-Din Ruhulessin (waarom kunnen zulke mensen hun namen niet veranderen, zoals gebruikelijk is en was in de Verenigde Staten?) in Pauw & Witteman. Hij verdedigde het stenigen van een Iraanse dame, want zij was vreemdgegaan. Ter bevordering van het algemeen geluk, pardon, ter afschrikking. Zei hij. Daar was het goed voor.
In de commentaren kwam het een paar keer voor dat mensen zeiden: Ruhulessin is niet gek, hij is niet dom.
Dames en heren, Ruhulessin is oliedom. Bekeerlingen, in welk geloof ook, zijn altijd de meest fanatieke stomkoppen.
Hij zei bijvoorbeeld: waarom bemoeien jullie je er nu mee? Dat is een Iraanse zaak! En die Universele Rechten van de Mens, daar heeft Iran niets mee te maken, want dat zijn alleen maar uitvindingen van het Westen.
Dat mag zo zijn, Izz, maar het is wel een goede uitvinding. Net als de koelkast, het vliegtuig en het elektrisch scheerappaat. Die komen ook niet uit Perzië.
Waarom bemoeien wij ons ermee? Omdat die zaak indruist tegen onze fatsoensnormen. Ten eerste hebben wij hier, terecht, niet een wet die een vreemdgaande vrouw ter dood veroordeelt. Wij zeggen hooguit, berispend: doe het nou nooit meer.
Maar als die Iraanse vrouw al overspel heeft gepleegd, dan heeft ze dat met een man gedaan. Welke man was dat? Moet die dan ook niet ter dood veroordeeld worden? Natuurlijk! Beiden hebben schuld.
Wat mij het meest tegenstond, was dat (voor de zoveelste keer) er een fundamentele islamiet op de tv werd vertoond. Die niets nieuws te vertellen had, want hij lepelde het boekje van de Iraanse geheime dienst op, leek het wel. Voer dus voor de islamietenhaters van de PVV.
En wat me ook opviel, was het volgende. In een VARA-uitzending wordt een islamiet serieus genomen. Iemand die in een God gelooft, 150 jaar nadat Darwin heeft geschreven. Die dus zo oliedom en onbelezen is...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten