dinsdag 28 september 2010

Gregorius van Nazianze (1 januari)

- Dag liefje.
- Wat!
- Oh pardon, dag Duifje.
- Dat wou ik zeggen, Bennemans. Nog iets meegemaakt vandaag?
- Ja. Ik heb een discussie gehad over homeopathie.
- Je hebt ze de wind van voren gegeven, neem ik aan? Ik had kanker, daar ben ik aan gestorven, en jij hebt harfalen, en men heeft geen homeopathische alternatieven opgenoemd voor Cardura, Simvastatine, Fosinopril, Carvedilol?
- Nee, maar dat vindt men wel allemaal giftig. Niet natuurlijk.
- O God, de kruidenvrouwtjes! Wat uit de natuur komt, is allemaal heerlijk. Wat niet uit de natuur komt, dat is verkeerd voor ons.
- Terwijl natuurlijk alles wat je ons voorzet, uit de natuur komt. Alles. Neem eens een dosis curare, mevrouw! Heerlijk natuurlijk!
- Het is vooral de angst voor de laboratoria, denk ik. Daar gebeuren onheilspellende dingen, gruwelijke handelingen worden daar verricht.
- Ja. Totdat diezelfde mensen iets overkomt, zoals borstkanker, hartfalen, malaria. Dan weten ze maar al te goed waar ze moeten wezen: bij de gewone dokter, en niet bij de homeopaat.
- Zo is het, Bennemans. Wat voor heiligen heb je vandaag?
- Ik heb er een paar. Elvan van Brittannië, maar ik kan echt niet zien waarom die heilig is verklaard. Echt niet. Paracodus van Vienne, hetzelfde verhaal: mij volstrekt onduidelijk. De martelaren van Rome zijn misschien wel allemaal gestorven, maar maken op mij ook geen indruk van heiligheid. Maar Gregorius van Nazianze, dat is wel een interessant persoon.
- Vertel op.
- Dat was een bisschop die aanvankelijk geloofde in het arianisme, maar die later terugkeerde naar het ouderwetse christendom. Verloren zoon enzovoorts, nietwaar.
- Werd iemand daarom heilig verklaard?
- O ja. Dat ging in die tijd vrij gemakkelijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten