donderdag 19 augustus 2010

Muziek

Vóór haar dood hadden we al overlegd wat we voor muziek zouden laten draaien. Alice had gezegd: hou mijn uitvaart zo simpel, zo goedkoop en zo onchristelijk mogelijk. De muziek op haar crematie moest ik gewoon uit het normale repertoire van die uitvaartmensen halen. Het mocht dus niet iets worden als dit of dit, hoewel we allebei zielsveel hielden van die muziek. ‘Dat geeft teveel... je weet wel,’ zei Alice. Teveel tranen, wist ik dat ze bedoelde.
Om die reden ook wilde ze geen sprekers, want, zei ze: ‘Dan heb je kans dat er iemand gaat zeggen dat ik eigenlijk een filosofe was.’ Dat soort leugens wilde ze niet hebben, en gelijk had ze.
We hebben het gedaan met twee stukjes Bach en de Kol Nidrei van Bruch, gespeeld door die Franse mevrouw, hoe heet zo ook. Jacqueline du Pré, een goede celliste.
De mensen die erom gehuild hebben, sluit ik in mijn hart.

2 opmerkingen:

  1. Dat is een mooie foto hé?
    Ik heb talloze mensen gezien die in hun hart huilden met de muziek..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, een prachtige foto. En ik heb er ook velen gezien die huilden (of in elk geval, in hun hart huilden) met de muziek.
    Daar is muziek ook voor, vind ik.

    BeantwoordenVerwijderen