In de documentaire over Jan Blokker kwam een familie Kalman voor, een Duits-Joodse familie die vanuit Duitsland hier naartoe was gekomen en hier onderdak had gevonden. In ’42 of ’43 verdween die familie, zonder opgave van redenen. Ja, omdat er kennisgeving was geweest in de krant. Jan was toen 15 of 16 en wist toen: die komen niet meer terug. ‘Dat wist je.’
Er woonde toen ook naast de Blokkers een soort familie Brinkman, NSB’ers. Hij noemde de naam van die familie niet, terecht, want gottogot.
Blokker noemde ook het vrolijke koninklijke tafereel van 1956, toen de koningin bijna had moeten aftreden. Alle redacteuren van de belangrijkste kranten kwamen bij meneer Drees op audiëntie, en die zei: publiceert u daarover geen woord! En ze publiceerden geen woord. Hoewel iedere snuggere Nederlander even over de grens had kunnen kijken, en Der Spiegel had kunnen lezen.
Wat Jan Blokker niet vertelde, over dit onderwerp, was dit. Het kan vijf jaar later zijn geweest, of tien jaar later, of vijftien jaar later – nog steeds had geen krant een letter gepubliceerd over dat onderwerp. Hoe is dat in ’s hemelsnaam mogelijk geweest?
Zijn bemoeienis met de VPRO Televisie lijkt me niet te groot te zijn geweest: die invloed kwam van Wim T. Schippers. Klaar, af, done.
Zijn grote invloed heeft Jan Blokker gehad met zijn stukjes, in de Volkskrant (met zijn sublieme gekanker tegen de linksigheid van de Marcel van Dammen en de verdere sociologen) en later in zijn NRC.
Wie zich nog één citaat herinnert van Jan Blokker, wordt hierbij uitgenodigd. Ik weet er niet één meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten